خیرگو ای زادگاه خوب من
خیرگو ای زادگاه خوب من
نور چشمان من و محبوب من
خاطراتت تا ابد در سینه ام
کی فراموشت کنم مطلوب من
زنده ام با خاطراتت روز و شب
آمده از دوریت جانم به لب
هر کجا باشم تو باشی در دلم
نه دلم تنها تو باشی حاصلم
خاک تو بهرم مثال کیمیاست
یاد تو بر درد حرمانم دواست
یاد باد آن خاطراتت یاد باد
تا ابد پاینده و آباد باد
خیرگو رفنم چو از خاکت برون
تنگ شد بر من زمین و آسمون
دوریت باشد برای من عذاب
گشتم از هجران تو خانه خراب
یاد عباس علی پور آن شهید
آن که در راه خدا در خون طپید
یاد آن شبهای در ماه صیام
با چراغی بودم اینجا پشت بام
با مناجات دعا تا صبحدم
چرخ گردون زد چنین بر ما رقم
تا که او گردد به راه دین شهید
من هم از اینجا کنم قطع امید
بود عبدالله هاشم این مکان
سینه می زد بهتر از نسل جوان
با قبا آن حاتم ابن شیخ حسن
بودند اینجا بی ریا از مرد وزن
سنگ اندر کیسه دهدار آن زمان
بر حسین جهرمی می زد چنان
سید آغا روی منبر با صدا
که برو بیرون مکن افغان و آه
گفت با سنگ این بزد پیشانیم
اندر اینجا شاکی از این جانی ام
این اشعار در شب 21 رمضان به تاریخ 85/7/22 توسط حاج سیدابراهیم حسینی نژاد سروده شد
این وبلاگ در 16 آذر همزمان با روز دانشجو ساخته شد